LiquiGlide jest rewolucyjną super-śliską powłoką, która umożliwia nie przywieranie zawartości do butelek, w których się znajdują. Produkty takie jak kosmetyki, szampony, odżywki, balsamy, sosy, majonezy, ketchupy, musztardy, galaretki, a nawet miód teraz łatwo wypłyną na zewnątrz. Może się to wydawać trywialne, ale wartość przemysłu z tym związanego szacuje się na około 100 miliardów dolarów. Oprócz tego powłoka może być stosowana w transporcie i przemyśle produkcyjnym.
Większość osób, które doświadczyły frustracji związanej z trudem wyciśnięcia resztek przypraw takich jak keczup, musztarda czy majonez musiało uciekać się do wściekłego potrząsania butelką. Teraz wystarczy po prostu pochylić butelkę i zawartość sama zwyczajnie wypłynie.
LiquiGlide została wynaleziona i opatentowana przez naukowców z MIT (Massachusetts Institute of Technology) w USA. LiquiGlide to także nazwa firmy, która zarządza technologią i wprowadza ją na rynek. W Varanesi Lab w Cambridge (USA) opracowywane są powłoki na specjalne zamówienia klientów.
Dr Dave Smith z zespołem badawczym z MIT stworzył unikalny materiał, który nazywa “rodzajem sieciowionej, zorganizowanej cieczy sztywnej jak ciało stałe, ale równocześnie smarowanej. Do tej pory grupa badawcza koncentrowała się głównie na dużych problemach związanych z energią, wodą i transportem, ale przemysł produkcji wewnętrznie zwilżonych opakowań okazał się interesującym wyzwaniem. Szacuje się, że sam światowy rynek przypraw to około 17 miliardów butelek. W grę wchodzą więc bardzo duże możliwości zarobkowe.
Powłoka składa się z kilku różnych materiałów, w zależności od zastosowania. Pierwszą warstwę stanowi ciecz jonowa, której właściwości chemiczne i fizyczne są zgodne z właściwościami przechowywanego produktu. Gdy odpowiednia ciecz zostaje dopasowana, wybierana jest powłoka stała, która przylega do powierzchni głównej i tworzy odpowiednią, porowatą strukturę. Pory wiążą ciecz poprzez siły kapilarne. Siły te są wystarczające, aby utrzymać płyn w miejscu, dzięki czemu powłoka stale jest śliska. Niestety, skład chemiczny materiałów nie został ujawniony, wiemy jedynie, że są nietoksyczne. Możemy przypuszczać, iż ich właściwości są podobne do teflonu pokrytego olejem. Taki kompozyt zapewnia antyadhezyjną powłokę, łatwą w eksploatacji. Szybkość, z jaką płyny ślizgają się po powierzchni można regulować przez zmianę kompozycji materiałów i struktury powłoki.
Zespół od roku badał materiał, który mogłyby być wykorzystany do zapobiegania oblodzenia skrzydeł samolotu (lód zachowuje się podobnie jak lepka ciecz) lub zapobiegania tworzenia zatorów w ropociągach. Dzięki temu naukowcy wpadli na pomysł wprowadzenia go w butelkach z żywnością. Badacze przewidują, że pierwsze produkty konsumenckie z powłokami LiquiGlide zostaną wprowadzone na rynek już w 2014 roku.
Oprócz tego umieszczenie LiquiGlide wewnątrz linii technologicznych może zapobiec jej zapychaniu/zatykaniu się, zwiększyć efektywność i zminimalizować czas czyszczenia i konserwacji. Powłoka może być również stosowana w skraplaczach – urządzeniach, których zadaniem jest zamiana gazów w ciecze.
Film prezentuje butelkę z powłoką LiquiGlide i ketchupem.
Film prezentuje rurki z pastą do zębów. Z lewej bez LiquiGlide, z prawej pokryte LiquiGlide.
Źródło:
[1] “Droplet Mobility on Lubricant-Impregnated Surfaces” J. David Smith, Rajeev Dhiman, Sushant Anand, Ernesto Garduno, Robert E. Cohen, Gareth H. McKinley, Kripa K. Varanasi.
[2] http://www.rsc.org/suppdata/sm/c2/c2sm27032c/c2sm27032c.pdf | 18.08.2013
[3] http://www.liquiglide.com/technology/ | 18.08.2013
[4] nearly empty sauce bottles by Steve A Johnson, flickr.com, CC BY 2.0